Vanaf 1986 begon Lies Pressel ook met het geven van cursussen. Ze vat haar ervaringen 2010 als volgt samen:

"Eerst gaf ik de cursus naar het 'oerbeeld' van één week. Na een week cursus volgde ½ jaar pauze (om te oefenen). Al gauw merkte ik dat één deelneemster zich na één week voor ´Presselmasseuse´ uitgaf en verder geen cursussen meer volgde. Daar ik mij tegenover de patiënten verantwoordelijk voelde en voel, was dat voor mij een groot probleem.

Bovendien merkte ik snel, hoe onzeker een leerling na een week is als ze aan een mens moet oefenen. Een ervaren collega raadde me aan, drieweekse cursussen aan te bieden. Dan zijn de leerlingen toch al iets zekerder en nemen meer aan basiskennis mee en bovendien komen alleen diegenen als deelnemers die het ernstig menen en niet alleen willen ‘snuffelen’ . Zo werd het veranderd en al gauw kwam de opmerking na drie weken:”Ach, als we nu nog een week zouden hebben, dan zou het goed zijn!” Ook daarop ben ik ingegaan. Maar in de loop van de tijd werd het steeds moeilijker van de geïnteresseerden te verlangen dat ze vier weken thuis en in hun werkkring verstek moesten laten gaan vooral omdat het veel moeders met kleine kinderen waren of mensen die de cursus niet als beroepsopleiding konden laten gelden. Zo werd het leerplan wéér veranderd.  Drie weken als begin, drie maanden om te oefenen, twee weken cursus, drie maanden pauze, acht dagen met een seminar onder leiding van een arts en een “examen”. In de huidige situatie is ook dat alweer voor velen te lang.

Daarom is de tijdindeling als nu volgt: Vier maal twee weken cursus, steeds met ca. drie maanden ertussen om te oefenen, afgesloten met een seminar en een ”examen”.

Deze tijdindeling heb ik ook in anderen steden en in het buitenland ingevoerd. De ervaring leert, dat twee weken in het begin weliswaar knap zijn, maar toch voldoende zekerheid bieden om zelfstandig te oefenen. In de tweede en derde periode worden vele extra grepen geleerd, die ik ten dele uit de Massage van Hauschka meegebracht heb, zoals ook de orgaan-inwrijvingen.

Voor dit gedeelte van de behandeling moet een volkomen ander gebruik van de eigen handen geoefend worden. Aan dit verschil wordt bijzonder veel aandacht besteed. Ze moeten begrepen en geoefend worden.

Hun tegenoverstelling maakt hen onovertroffen in hun samenwerking.  Maar alleen een alomvattende en grondig opgeleide hand kan deze bijzonderheid tot zijn recht laten komen. De achtergronden van deze massage kunnen ontdekt worden in de kwaliteiten van de zeven planeten, die we in dagelijkse gesprekken proberen beter te begrijpen en ons eigen te maken.

Ook wordt in de derde en vierde periode veel aan voorbeelden en problemen van de patiënten gewerkt om samenhangen te leren begrijpen en de compositie van deze therapieprocessen zowel praktisch als ook theoretisch te leren doorgronden. Men kan van een compositie spreken met vele klankkleuren die door elke masseur op den duur een eigen timbre krijgen. Door jarenlang oefenen worden de handen steeds sensibeler en geven de impulsen steeds subtieler door, zodat uit een massage een kunstwerk kan ontstaan: “geneeskunst”. Dit gaat natuurlijk ver boven een cursus uit. Duidelijk is dat elke masseur op den duur zijn eigen handschrift krijgt. Dit is een goed teken, als daarbij de grondstructuur en de grondintentie zo goed mogelijk verinnerlijkt zijn zodat geen vervalsing ontstaat. Bij elke verandering moet de masseur zich zeer bewust zijn van het waarom en hoe. Dan kan het nieuwe eigene een echte verrijking worden. De ideale cursusvorm is naar mijn inzicht drie weken als begin, twee maal twee weken, en ten slotte acht dagen met seminar met een arts en een “examen”. Telkens met circa drie maanden pauze om te oefenen. Dat is niet te lang en eventuele fouten zullen nog goed te corrigeren zijn. 
Eén maal per jaar is er een ontmoeting voor een zgn. Masterclass, ook met een arts, oefeningen en gesprekken. 
Vele mensen hebben de grote wens te kunnen helpen. Strenge zelfdiscipline en offerbereidheid zijn daarvoor een voorwaarde. De cursussen brengen dit duidelijk onder de aandacht.

Het was Pressels overtuiging dat voor het leren van deze massage principieel geen medische kennis nodig is. Voor hem was echter wel belangrijk een grondige kennis van het antroposofische mensbeeld, vooral de zogenoemde wezensdelen . Ook zijn een lichamelijke gezondheid en een stabiele ziels-structuur vereist. Beslissend voor Pressel was, dat aan ieder, die een geneesimpuls in zich draagt,  de middelen ter beschikking gesteld worden die hij dan kan gebruiken."

Vanuit dit oogpunt hield Lies Pressel haar cursussen van 1986 tot ongeveer 2013, deels thuis, deels in verschillende landen: in Leipzig / DDR, in Yaroslavl / Rusland, in Odessa / Oekraïne, in Järna / Zweden, in Boedapest / Hongarije, in Pretoria / Zuid-Afrika, in Roncegno / Italië en een keer in Barcelona / Spanje.

Haar studente Barbara Kuchelmeister zette de cursussen in Italië voort. Haar studente Elma Pressel geeft sinds 2015 cursussen in Taiwan en Thailand.